Bir Nisan akşamı güneş ufukta dağlarla vedalaşıyor.
Tıpkı bana veda ettiğin gibi.
Tabiattan ellerini çeken güneş yerini koyu bir karanlığa bırakıyor.
Uzaklaştıkça kararıyor her yer.
Ve etraf şimdi karanlık ağaçlar suskun ben yalnızım.
Şimdi bana benzedi ağaçlar yollar ve dağlar.
Onların güneşi de yok şimdilik.
Ama yarın gene bir Nisan sabahı güneş buraya hayat verecek.
Ya benim güneşim olan sen, sen ne zaman hayat vereceksin bana.
Süleyman Han Armağan
18 yaşında Elazığ'lı.2 yıldır şiir yazıyor.
Bu şiiri Burcu için yazmış.
Blogposta Burcum (2) şiiri Süleyman Han Armağan.
0 yorum:
Yorum Gönder