Gece soğuk ve ıssız.
Tek başımayım.
Yine ağlıyorum.
Usulca titriyorum.
Hani?
Hani nerde beni sevdiklerini,
Her zaman yanımda olacaklarını söyleyenler?
Neredeler?
Artık kendimle baş başayım.
Her zorluğa göğüs germem gerekiyor.
Ama ben daha bu kocaman hayatın zorluklarına direnmek için
çok küçüğüm...
İçimde affacan bir çocuk var.
Bir o kadarda ürkek ve masum bir çocuk.
Onun elinden tutan kimse yok.
Kimse onunla ilgilenmiyor...
Koşmak, eğlenmek diğer çocuklar gibi,
O da gülemek istiyor elbette...
Ama o insanlara hep güçlü göründü yılmadı.
Şimdi pes mi edecek?
Hayır!
Hiçbir zaman kendisi gibi olmadı o.
Hep büyük düşündü olgun davrandı.
Şimdi bir çocukluk yapamaz.
Zaten o artık bir çocuk değil;
Küçük yaşta adam olmuşlardan...
Hayattan doğduğundan beri
Hep, darbe alanlardan.
Sıla Töremiş
Blogposta Ürkek ve Masum şiiri.
0 yorum:
Yorum Gönder