Duruyor karşımda nefsine köle suratsız bir çehre.
Hayasızca bağırıyor içimdeki sessiz bu kalbe.
Nerden baksam iki boyum olmuş günahı.
Küfür ile başlar muhabbetindeki ilk cümle.
Her şeyden farklı herkesten farklı bu mahlukat.
Parasıyla kendini satar çıkarcı kara tarikat.
İşine gelince meleksin işine gelmese şeytan.
Dinden, imandan bahseder, bakarsın günahkar vukuat.
Kendine çizdiği yolu bir gör çakıllı taşlı.
Her düştüğünde kalkar çünkü var zengin babası.
Öksürük olsa annesi bekler yatağının başında.
İşte bu yüzden yüz buldu, insanlığın yüz karası.
Gece gezer gündüz yatar, kuş tüyünden yastığı var.
Olmayandan bile alır, hakkına girer, sayısızca haramlar.
Sırası gelince en iyi arkadaşı kopyası.
Sınavı geçince hasmım deyip ucuza arkadaşını satar.
Bunu sorgulamaya bile gerek duymaz Mevla’m.
Cehennemin ateşi senin için yanar, tüter duman.
Zamanı gelince göreceksin yaptığın yanlışları.
Daha çok yazardım ama utanır bendeki son kelam..
VESSELAM…
Mustafa Kemal Başol
Blogposta Haykırış şiiri.
0 yorum:
Yorum Gönder