Geldiğin gün bana,
Yemyeşil açan çiçeklerde,
Ötüşüyordu kuşlar.
Ötüşüyordu neşeyle.
Geldiğin gün bana,
Bakıyordu insanlar gün ışığına.
Bakıyordu gözlerini kırpmadan.
Bakıyordu özlemle.
Geldiğin gün bana,
Kopardığımda rengarenk açan gülleri.
Batmıyordu dikenleri ellerime.
Batırmıyorlardı dikenlerini.
Geldiğin gün bana,
Bambaşka oldu dünya.
Sarıldığında bana.
Bambaşka oluyordu dünya.
Geldiğin gün bana,
Açıyordu rengarenk çiçekler yüreğimde.
Her beni öptüğünde,
Yüreğimde açıyordu çiçekler.
Geldiğin gün bana,
Yanıyordu vücudum alev alev.
Tuttuğunda ellerimi,
Yanıyordu vücudum alev alev.
Geldiğin gün bana,
Unuttum yaşadığım yarım yamalak sevdaları.
Unuttum, silip attım onları.
Artık yalnızca senin kalbimin yangınları.
Geldiğin gün bana,
Tanıdım yeryüzündeki tek meleği.
Tanıdım ve şükrettim Allah'a.
Şükrettim Allah'a.
Geldiğin gün bana,
Akıp gidiyordu zaman bir su gibi.
Saçlarını okşarken,
Akıp gidiyordu zaman bir su gibi.
Akıp gidiyordu durmaksızın.
Akıp gidiyordu alıp önüne her şeyi.
Geldiğin gün bana,
Kopuyordu fırtınalar.
Sensiz geçirdiğim gecelerde.
Kopuyordu fırtınalar yeryüzünü yok edercesine.
Gittiğin gün benden,
Başıma yıkıldı dünya.
Aldığımda ölüm haberini.
Başıma yıkıldı dünya.
Gittiğin gün benden,
İsyan ettim Allah'a.
Neden benden önce o diye.
İsyan ettim MELEĞİM.
İsyan ettim...
Oğuzhan Özen
Ankara'da yaşıyor.19 yaşında öğrenci.3 yıldır şiir yazıyor.
Oğuzhan dedi ki...
Bu şiirimi tüm sevdiklerini kaybedenlere armağan ediyorum.
0 yorum:
Yorum Gönder