Hayatın gerçekliğinden uzak bir yerdeyim yine
Nefes almayı, ağlamayı, gülmeyi, işitmeyi
Algılayamadığım bir sahnedeyim yine
Yani seninle….
İnanamadığım sen değil gerçekliğin
Yani soyut varlığın
Ölmekle yaşamak arasında ince ruh çizgisi gibisin
Seni düşünmek mutluluk veriyor, sevindiriyor
Ömür tüketmesini saymasak tabi…..
Sahne aynı, oyun aynı aslında
Değişen oyuncular,( sen ve ben yani)
Sahne ve zamanla aynı tiyatroyu oynuyoruz
Ama bu sefer başkasıyla başrol oynuyoruz....
Burhan Yarınsız
0 yorum:
Yorum Gönder